Ցեմենտի գողության երևույթը ոմանք ընդունում էին որպես ժողովրդին մատուցվող բարի ծառայություն. թող գողանան, տներ կառուցեն, ծախեն ու ապրեն, դա ազգին օգուտ է: Հավանաբար այդպես մտածողներն այն բարի գողերն էին, ովքեր խորհրդային երկիրը տարան դեպի կործանում:
Դեռ մինչև սիրիական կառավարության զորքերի Պալմիրան գրավելը, ԻՊ-ից ազատագրվելու հեռանկարը ծափեր ու թեթևության զգացում էր առաջացնում ամբողջ աշխարհում՝ գրում է Պատրիկ Մակդոնելը The Los Angeles Times-ում:
Ռուսաստանի ուժեղացումը Մերձավոր Արևելքում պայմանավորված է տարածաշրջանում Արևմուտքի ներկայությամբ՝ Libération-ին ասել է Ֆրանսիայի Սոցիալական գիտությունների բարձրագույն դպրոցի պրոֆեսոր Համիդ Բոզարսլանը:
Մինչև ԱՄՆ նախագահական ընտրությունները դեռ տարիուկես կա և մենք չգիտենք՝ ովքե՞ր կլինեն հիմնական կուսակցությունների թեկնածուները, առավելևս՝ ո՞վ կդառնա Սպիտակ տան 45-րդ տերը:
Վերջերս Կրեմլում պարգևատրման արարողության ժամանակ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը պատմում էր երկրի ձեռքբերումների մասին, բայց հետո ընդունեց, որ դեռ շատ չլուծված խնդիրներ կան ու զգուշացրեց «հաջողություններից գլխապտույտից»:
Դժվա՜ր, կասեի անգամ դժնդակ օրեր են ապրում Օվալաձևի իշխան-երեսփոխանները, դշխո-երեսփոխանները և, վերջապես՝ մանդատակիր-մականունավոր-պատգամախոսները և, չմոռանանք, Օվալաձևի չորրորդ դասը՝ պետականամետ-հայրենանվեր, անկողմնակալ-վերերկրային շեփորները, դրոշները և թմբուկները։
Նպատակ ունի՞ պատմությունը: Ֆրենսիս Ֆուկույաման ասում է՝ այո, պատմությունը շարժվում է մեկ առաջ, մեկ՝ հետ, հասարակությունը չի կարող մշտապես վերադառնալ իր զարգացման նախընթաց փուլին:
Ընդդիմությունը, մասնավորապես, «Նոր Հայաստանը», ուղղակի այն «դեպքն» է, երբ հայտնի անեկդոտում փոսի մեջ ընկածն ասում է` էս մի անգամ էլ եմ փորձում, թե չհաջողվեց փոսից դուրս գալ, ուղիղ տուն եմ գնալու:
Նախ՝ սա խաղաղություն չէ, այլ՝ հրադադար:
Երկրորդ՝ խաղաղության հասնելու համար առնվազն անհրաժեշտ է անցնել երկար և դժվար ճանապարհ։ Մենք էլ հրադադար ենք ստացել 2020 թվականին, սակայն մինչև հիմա խաղաղության դարաշրջանը դեռ չի երևում։
Ավելին, Իրանի և Իսրայելի միջև ընթացած պատերազմում որևէ մեկը լիարժեք հաղթող կամ պարտված չէ...